D'n Bitch

Ik rij dus Harley.

Eerst maar effe de vooroordelen bevestigen:
ik heb een lange baard, lang haar, en gaten in m'n broek.
Verder ben ik (vroeger!!) weleens dronken geweest, blow (liefst de hele dag),ben liever lui dan moe, hou van alle vrouwen, en peuter in mijn neus.
Ondanks mijn iets of wat ruwe bolster ben ik lief voor kinderen, vriendelijk voor bejaarden, en bijt ik vrijwel nooit leden van de tussenliggende groep zolang ze maar met hun tengels van mijn brommer afblijven.

De vorige eigenaar had wilde dromen gehad over choppers en vrijheid, een vrijwel nieuwe Harley gekocht, het spul uit elkaar getrokken en alles geel laten spuiten ... yech

Het weer opbouwen kostte hem wat meer moeite en om het echt naar zijn zin te maken moest er ook nog van alles en nog wat verchroomd worden ... plus nog een paar paintjobs ... en speciale onderdelen ... en ...
Toen hij na een paar maanden een andere droom kreeg en daar geld voor nodig had, kon ik zijn oude droom kopen.

Dat met dat geel was rap opgelost en omdat het toch wel makkelijk is om wat spullen mee te kunnen nemen en er in die tijd niks te koop was òf het was niet te betalen, kocht ik een lap leer en maakte een paar tassen.
Die leren broek heb ik ook zelf gemaakt ... van een oud bankstel want ook leren broeken waren niet goedkoop.

En toen begon dus het rijden, zo trots als een hond met twee lullen.

Had ik al verteld dat er geen zadel bij zat?

Nou, d'r zat dus geen zadel bij.
Nouwja zo'n plastic gevalletje, 'made in Taiwan' of daar ergens in die streken.
Het zag er misschien wel leuk uit maar het was geen zadel want het zat voor geen meter!
Het volgende project werd dus een nieuw zadel en gelukkig had ik nog genoeg tuigleer want anders had ik geen stoel meer overgehouden.

Met de tank die er bijzat kon ik anderhalve keer op en neer naar mijn stamkroeg in Breda en nadat ik een paar keer verkeerd had geteld en dus het laatste stuk moest douwen ging ik op zoek naar een grotere - daar ging mijn paintjob ...
Jan Kennis had een garage vol gebruikte tanks maar het kostte toch nog de nodige moeite voor ik er een kon kopen ... hij had liever dat ik een nieuwe kocht ... de oude waren niet echt veel goedkoper maar ik was het douwen zat.
Eén voordeel: op deze tank zat wèl een reservekraan.
Het nadeel was dat mijn zadel er zo'n stuk bovenuit kwam ... om toch nog een beetje de lijn te houden die ik in mijn kop had, heb ik de tank maar wat hoger gezet.

De zon ging weer schijnen, ik had véél meer tijd om te rijden, zag mijn oude vrienden weer en kreeg er zelfs een hele berg nieuwe bij ... alleen m'n motor, die werd steeds vuiler.

Het voordeel was, dat als er iets kapot ging of gejat werd, ik niet moeilijk hoefde te doen met nieuwe en glimmende (lees: dure) onderdelen. In die tijd was 'iedereen' z'n motor aan het choppen dus waren er volop tweedehands onderdelen te krijgen.
En het voordeel van een Harley is dat bijna alle onderdelen, van bijna elk model, passen óf met een beetje moeite passend te maken zijn.

Die wielen bijvoorbeeld ... origineel zaten er spaakwielen in maar na een paar jaar rijden, rammelen, en roesten werd het bochtenwerk toch wel heel erg spannend. Die tot op het canvas versleten banden gaven ook niet veel grip meer dus dat had er misschien ook wat mee te maken, maar het was duidelijk dat er wat nieuws moest komen.
Henk Hutten zag geloof ik dat ik niet echt blij werd van de prijzen van nieuwe spaken en velgen want hij kwam al rap met een voorstel ... Spaakwielen waren zeldzaam en chopperbouwers en/of yuppen waren er (dus?) dol op.
Met andere woorden: mijn naven alleen waren al zoveel waard dat hij me er wel een paar nieuwe(re) gietwielen voor wou geven. Hij deed er ook nog nieuwe banden om. Inclusief passend maken.

Nou we het toch over Henk hebben ...
Al voor die deal met die wielen heeft hij in 1987 mijn blok gereviseerd voor een prijs waar ik zelf amper de onderdelen voor kon kopen en vroeg toen of hij er een paar tests mee mocht doen ... Originele of betere onderdelen, maar toleranties volgens Europese normen in plaats van die waarmee AMF destijds de boel in elkaar had geflanst. Dingen die hij al wel op zijn eigen motor, maar verder nog maar bij één of twee klanten had gedaan.
Hij wist dat ik niet geïnteresseerd was in chroom maar liever kilometers maakte en om die kilometers ging het hem. De Bitch werd bevorderd tot testobject, het beviel prima en die revisie heeft het 150.000 km. uitgehouden ... voor die revisie waren het er iets van 75.000, wat (AMF!) nog niet eens zo heel slecht was.

Rijden

Daar heb je zo'n ding voor niet waar?
Half Europa heb ik er mee rondgereden.
Met een groep naar een treffen, met een vriendin op vakantie, in mijn uppie een lang weekend er op uit ...
En duizenden kilometers rond de kerk omdat ik vaak niet eens een auto had.

Op een Harley rijden heeft iets bijzonders maar als je aan honderd Harleyrijders vraagt wat dat bijzondere dan wel is, dan krijg je iets van honderdvijftig verschillende verklaringen.
Maar over één ding zijn ze het allemaal eens: Harleys trillen.

Het schijnt dat die trillingen bij sommige mensen heftige emotionele reacties opwekken, maar voor de motor zelf zit er toch ook een nadeel aan ... er dondert van alles af.
Je zou dus ook kunnen zeggen dat ik half Europa met onderdelen heb bestrooid.

Reparaties

Onderdelen voor een Harley zijn vaak duur, maar als je ze midden in de polders van Rommeldam toch niet kunt kopen maakt geld weinig uit. Ook als je op een bergpad in Verweggistan staat heb je een probleem.
Je kunt dan wachten tot er een karavaan lama's voorbijkomt of je wordt handig en leert dat de bobine van die Lelijke Eend onder in dat ravijn het prima op een Harley doet ...
Als na honderd keer olie controleren de draad op de stop van de versnellingsbak het opgeeft, draai(!) je er een kurk in.
Puntjes, bougies, boutjes, en moeren kun je nog meenemen maar vaak is een tie-rib, een stuk ijzerdraad of een rol duct-tape een stuk makkelijker om de boel bij elkaar te houden.
Tja en als het er dan na een rit van 1.000 km. nog steeds aanhangt ...

En zo krijg je dus wat wij een 'rat' noemen.
En omdat de mijne zo haar nukken, maar wel bijna altijd zin heeft, heb ik haar "d'n bitch" genoemd.

En zo is het dus gekomen.

Noot van de redactie en tevens eigenaar :-)
Een rat wil niet zeggen dat je gewoon stopt met onderhoud!
Misschien lijkt het soms dat wij het onderhoud onderweg doen, maar de ratten in onze club rijden over het algemeen prima en vallen zelden stil.
Als we thuiskomen bekijken we toch wel even of een noodoplossing ook een beetje okee is.
Sinds die kurk zie ik geen druppel olie meer langs dat gat lekken en aangezien het niet warm wordt, er geen druk op staat en de draad toch naar zijn grootje is zit dat ding mij daar lekker.
Het frietvet in de primaire bak hebben we er bij thuiskomst toch maar gelijk uitgegooid. Het werkte prima als thuiskomer maar de boel komt 's ochtends zo rottig op gang. ;-)

NB; de twee studiofoto's op deze pagina zijn gemaakt door Dick Mensingh in de smederij van Roestige Gerrit tijdens de SPS Choppershow 2006.

Als je het helemaal tot hier hebt gelezen, heb je misschien ook wel interesse in die rat van Tinus!