Henk en Tinus naar Sturgis

Omdat Tinus en Henkuh nogal reislustig aangelegd zijn wilde ze eens een keer iets verder weg dan een stukje Europa.
Op een zekere dag in 2011 was Henkuh bij HD Hutten en zag daar een flyer liggen over een reis naar Amerika met de eigen motor, nou leek hem wel wat. Na wat contacten te hebben gelegd kwam hij uit bij Bert Wennekers de vice voorzitter van HDC Nederland. Hij organiseert sinds 2012 georganiseerde motorreizen door Amerika waarbij je of met je eigen motor kunt gaan, of je van hem een motor kunt huren. Omdat er te weinig aanmeldingen waren om de motor over te schepen (min was 15st.) naar het land van de onbegrensde mogelijkheden besloten we om een motor van Bert te huren voor onze trip naar the Midwest. Dus motorisch een probleemloze trip, want het waren al best hippe dingen waar we op gingen rijden.

Dus op 25 juli 2012 was het dan zover, hoewel we hadden afgesproken samen te vliegen, was Tinus al in Amerika vanwege zijn werk, dus zat ik alleen in de businessclass waar ik op mijn wenken werd bediend en aangesproken werd met mijnheer. Na een vlucht van ongeveer 8 uur was ik in Chicago waar Tinus en Bert mij opwachten. Eerst even een bakje koffie met een donut, want als je in Amerika bent moet je toch ook een donut nuttigen. Daarna zijn we naar het hotel gegaan waar we 1 nacht hebben geslapen, dit meer voor een goede nachtrust voor we echt op pad gingen.

De volgende dag hebben we de motoren opgehaald en zijn we vertrokken vanuit Chicago.
Zodra je weg bent uit de stad merk je meteen de ruimte om je heen en de rust in het verkeer, geen files en geen zenuwachtige bestuurders. Al rijden door de mooie natuur en toch wel wisselende landschappen reden we van de ene Harley Davidson dealer naar het volgende bikercafe, en daar stikt het van. Onze eerste dealer was Kegel de oudste van de wereld in Rockford IL. De Amerikanen zijn heel erg motor gezind en dus ook erg behulpzaam als je iets zoekt, daarnaast zijn ze erg belangstellend en worden bijna gek als ze weten dat je uit the Netherlands komt. Daar willen ze allemaal wel een keer naar toe en al ben je nog zo'n 2000 miles van Sturgis vandaan ze weten waar het is en hebben er iets mee op de een of andere manier. Als je in Europa zegt ik ga naar de superrally dan kijken ze je aan of je gek bent en waar het is weten ze al helemaal niet.

Via Galena zijn we naar Fort Dodge gereden waar we in een statepark hebben overnacht.
Afijn elke dag hebben we een lekker stukje gereden en de temperatuur was prima we hebben het niet koud gehad en zijn tijdens het rijden niet nat geregend en das toch wel erg plezierig. We hebben trouwens in die 25 dagen slechts 2x een thunderstorm (zwaar onweer) gehad een in de nacht en een aan het eind van de middag in Sturgis. We hebben zo'n beetje alle soorten landschap gehad door de woestijn in de bergen op de sneeuwgrens door de bossen noem het maar op het is er allemaal en dat zonder dat je hoeft over te varen of te vliegen echt lekker.

Nadat we via Nebraska, waar het behoorlijk warm was zo'n 43gr, en Cheyenne WY, aangekomen in Estespark aan de voet van de Rocky mountains.
Op een KOA camping, deze zijn te vinden door heel Amerika met een goede service en een schappelijke overnachtingsprijs, hebben we de avond door gebracht met een groepje gezellige bikers. Tot laat of vroeg, maar net hoe je het wil zien hebben we lekker door zitten zakken, en het is dan maar goed dat we het kruipend af konden naar de tent. De volgende ochtend weer op tijd op pad naar de volgende bestemming. Dwars door de Rocky's waar de temperatuur knap dicht bij de 0 gr. kwam zijn we weer, met fantastische vergezichten, af gedaald naar meer behaaglijke temperaturen. Via Steamboatsprings en Casper WY rijden naar de Black Hills.

Dan zijn we bijna waar we wilde gaan kijken in Sturgis, hoe dichter we bij Sturgis komen hoe meer bikers er rijden een prachtig gezicht km's motorrijders achter elkaar.
Vanuit het niets doemt daar in eens Sturgis op en maken we onze entree op Mainstreet een lange rechte weg dwars door het plaatsje van ongeveer 1 kilometer die bom vol met motoren. Aan beide zijde van de straat en in het midden een dubbele rij een geweldig gezicht. Je ziet allerlei soorten mensen die prachtig zijn gekleed en niemand schaamt zich ergens voor. Iedereen is vriendelijk en ongeregeldheden hebben we niet gezien. In de bars is het de hele dag feest en de ene bodyshot na de andere is een feit. Dit komt in mijn filmpje straks ruimschoots aan bod. De film die nu op Youtube staat gaat in hoofdzaak over de reis zelf.
Tijdens ons verblijf in Sturgis zijn we ook nog naar een optreden van Lynyrd Skynhyrd bij Buffalo Chip geweest, ook daar zie je de mooiste creaties en hoor je de leukste muziek. Na de bikeweek zijn we weer op pad gegaan richting Milwaukey (nog ff 1500miles) ook weer door de prachtigste gebieden. Onderweg nog even bij Woonded knee gestopt en weer door. Via Lake Andes, Clearlake de prairie Du Chien een indianen gebied, zijn we in Mukwonago aangekomen, een plaatsje net voor Milwaukey, waar we hebben overnacht. Slapen hebben we overigens de hele trip in een tentje gedaan wat voor veel Amerikanen bijzonder is want die reizen veelal met hun RV's door Amerika met de motor achterop. In Milwaukey hebben we uiteraard de Harley Davidson fabriek en het museum bezocht, de fabriek was slechts toegankelijk tot de receptie maar het museum hebben we helemaal gehad.

Alle motoren die Harley Davidson gemaakt heeft zijn hier te bezichtigen en daar zitten echt bijzondere exemplaren tussen.
Na het museum zijn we binnen door weer terug gereden naar Chicago alwaar we de laatste nacht weer in een hotel sliepen. Aan het einde van de rit stonden er een kleine 4250 miles op de teller dus een kleine 6800km.

Wij Tinus en Henkuh hebben heel erg genoten van deze trip en zijn vast van plan om nog meer van dergelijke tripjes te maken, rijden zonder grenzen met veel ruimte en bijna altijd lekker rij weer fantastisch.